Lein heeft mij en mijn collega Ton Vorstenbosch gevraagd om vandaag een wetenschappelijke verhandeling te houden over het ontstaan van Knarretje. Heel slim van Lein, dat zij ons gevraagd heeft, want niemand is meer wetenschappelijk dan Ton en ik. Vandaar dat wij het enigszins merkwaardig vinden dat wij niet zijn opgenomen in “bekende knarretjes uit de geschiedenis”, maar wellicht heeft dat te maken met het feit dat wij nog in leven zijn (nauwelijks) en gaat Lein deze omissie postuum recht zetten.
Hoe wetenschappelijk zijn wij? Uitermate. Wij hebben ons verdiept in antropologie, etymologie, mythologie, theosofie, horecakunde en psychologie.
Als eerste hebben wij geprobeerd het verschijnsel knarretje linguïstisch te verklaren. Wij wisten eigenlijk al meteen dat de term knar ontleend is aan middeleeuws Engels knarre dat knoest betekent. In het middel Nederlands betekent knar: schonk, kale kluif of oude kerel en is het een nevenvorm van knor. Vergelijk ook met knars. In het Zweeds vinden het knarr, dat gekraak betekent. En het werkwoord knarra dat staat voor kraken. Schieten wij iets op met deze kennis? Nee, hoegenaamd niets.
Ook de wetenschap dat er een plaatsje in Zuid Zweden bestaat Knarred genaamd, brengt ons geen stap verder.
We hebben toen besloten het aan Lein zelf te vragen waar haar knarretje vandaan kwam en kregen dit opmerkelijke antwoord: Knarretjes hebben altijd al bestaan, alleen kon niemand ze ooit zien. Wij waren verbijsterd, aangezien we vaak in een dermate staat verkeren dat wij allerlei dingen zien: insecten die uit de muren kruipen, een kudde roze olifanten of een roedel egels, u kent dat wel. Maar knarretjes, nooit en te nimmer. Dus vroegen wij door. Volgens Lein kunnen knarretjes zwemmen, vliegen en zelfs toveren, worden ze nooit ouder en zijn ze seksloos. Kortom benijdenswaardige wezens. Die seksloosheid, u begrijpt, daar hebben wij ons enorm in vast gebeten. Why, pourqoi, waarom? Als vanzelf kwamen wij nu terecht op psychoanalytisch terrein, onze allergrootste hobby. Knarretjes zijn aan Leins brein ontsproten, dus is Lein eigenlijk knarretje? Zij kan niet vliegen of toveren, wat heeft zij dan wel gemeen met dit aardige wezentje. U heeft het allang geraden natuurlijk, seksloosheid. En dat is goed.
Wij zelf zijn al jaren geleden met die kleffe activiteit opgehouden omdat wij merkten dat het het creatieve proces deed stagneren. Seks dood namelijk de fantasie en kost energie, die veel beter op een andere manier aangewend kan worden. Men kan beter creëren dan cohabiteren ofwel vleselijk converseren. En daar is knarretje het onomstotelijke bewijs van.
Wij willen Lein en Pascal Griffioen dan ook hartelijk feliciteren dat ze hun vleselijke lusten hebben overwonnen en hun onmiskenbare talenten eindelijk voor iets nuttigs, moois en lieflijks hebben aangewend. Laat het een les zijn voor u allen.
Goed, vandaag vieren we de officiële geboortedag van knarretje. Dat betekent dat knarretje een tweeling is van sterrenbeeld. Als astrologische experts kunnen wij u vertellen dat tweelingen een uitgesproken voorkeur hebben voor afwisseling. Ze houden van reizen van het zien van nieuwe dingen en het ontmoeten van nieuwe mensen.
Het interesseert hen weinig wat zij meemaken als het hen maar stimuleert. Het zijn speelse tiepjes met wisselende stemmingen, ze zullen nooit lang verdrietig of ongelukkig zijn. Zodra er iets nieuws of interessants langskomt, zijn ze hun droefheid al weer vergeten. Hun grootste vijand is sleur en de daarbij behorende verveling. Kortom uitgesproken knarretjes.
Het briljante van knarretje schuilt in de eenvoud en de schier eindeloze variatie. Wij denken dat knarretje door zijn/haar kleurigheid en frisheid, in combinatie met de exact toegesneden tekst van Pascal, een grote toekomst is beschoren. Jammer Nijntje, toen kwamen Pascal en Leintje.
